विदेश को अनुभव र यस ले सिकाएका पाठ हरु

हरेक दिन को श्री र इती गाउघर तिर को स्मरण संगै महिना ,हुदै २००९ वर्ष हामी संग बाट बिदाबादीभैसकेको पनि निकै दिन भै सके छ .बितेका हेरेक वर्ष ले केहि न केहि शिक्षा दिएर गए .क्षितिज् पारी को बिरानो मुलुक मा हुदा हुने मानसिक र शरारीक पिडा का बयान आफ्नै ठाउँ मा छन् तर विदेश को बशाई संगै यस ले दिने सिप र अनुभव को पनि कम मुल्य छैन !धेरै देश बाट आएका र अलग अलग सस्किर्ति बोकेका कर्मठ मान्छे हरु संग को कार्य सम्बन्ध (working relasanship)हुन्छ जस बाट धेरै कुरा सिक्न र जान्न पाईन्छ !निकै फरक संस्किर्ती भएका मान्छे हरु संग कसरि घुल मिल भएर काम गर्न सकिन्छ भन्ने कुरो बिसेष गरे र मा टुरिजम क्षेत्र मा भएको ले जान्ने मौका पाय!लामो समय सम्म विदेश तिरै बरालिए पनि आफ्नो ठाउँ को माया त कम हुनेहोइन तर जानकारीको भने अवस्य कमि हुदो रहेछ! विभिन्न संचार मध्येम बाट आएका समाचार को भर पर्नु को विकल्प हुदैन यहाँ !जस मा प्राय समाचार हरु नकारात्मक कुरा ले भरिएको हुन्छ !जस को कारण य खतम भए छ.भन्नु को विकल्प हुदैन .हुन त हरेक घटना मा सकारात्मक र नकारात्मक दुवै पाटा हुन्छन जुन भाग ले चर्चा पायो तेस कै पछि मान्छे हरु लागिरेका हुनाले त्सको राम्रो पाटो सधै ओझेल मा पर्छ!राम्रो पाटो को कसै लाई ध्यान हुदै न !त्यो त्येतिकै बिलाएर जान्छ!लामो समय को विदेश बसाई लाई केहि दिन तो थाती राखी घर बिदा बसेर आएका हरु लाई सोध्यो भने त नेपाल खत्तम छ अझ हाम्रो स्यांग्जा को त कुरै नगरौ बसी नसक्नु छ भने जस्ता कुरा प्राय मान्छे को जिब्रो मा झुन्डिएको पाइन्छ !हुन त उनि हरु ले भने का कुरा पुरै गलत पक्कै होइनन हाम्रो देश ईतिहाश मै सर्बाधिक पिडा बाट गुज्रिरहेको छ ! नराम्रा पक्ष्य पक्कै छन् तर हामी नराम्रा पक्ष्य मै राम्रा पक्ष्य लाई किन नाकेलाउने!देश मा शान्ति भएन भनेर सधै विदेश मै बस्ने कुरा पनि त भयन अवस्य एकदिन त फर्कनै पर्छ रश खोज्न गयको माहुरी माहुरी साझ आफ्नै घार मा फर्के झैँ !यस्तै सोच भए को म त्येस्तै सोच्दै थिए !तर एक दिन मेरो साथी को माद्देम बाट जब मा मेरो स्यांग्जा डट कम मा दिनानु दिन त्यहा सम्पेक्ष्न्न भएका भयका आफ्नै गाउ पाखा का समाचार हेर्न पुगे मेरो मन मा एउटा कुरा ले जरा गाड्यो सबै ले भने जस्तो हाम्रो स्यांग्जा खत्तम भयको रहेन छ स्थिती दयेनिय भयपनि निकै सम्भावना हरु ले हामी जस्तै विदेश मा बर्षौगुजारेका हरु लाई भ्याने झैँ लाग्यो हेर त तिमिहरु को सिप ,जागर निष्ठा तथा परिश्रम आफ्नै माटो मा सदुपयोग गर सबै पक्ष्य बाट तिमि सक्ष्यम् हुने छौ !सबल हुने छौ !कठिनाई कहाँ हुदैनन र त्येहा पनि अवस्य होलान तर संघर्स बिना को सफलता पनि त बेस्वादिलो हुन्छ होइन र ? आर्थिक पक्ष्य मात्र बलियो भयर मान्छे को एकपटक मात्रै पाइने जिन्दगि सफल जिन्दगि हुन्छ जस्तो लाग्दैन !बैंक ब्यालेन्स राम्रै भयपनि मन मा शान्ति छैन भने धन को मात्रै के अर्थ रहयो र ?आखिर एक पटक गएका दिन हरु फेरी फर्केर आउदैनन !हुन त कस लाई पो ईक्ष्या नहोला र आफ्नै परिवार संग आफ्नै गाउ ठाउँ अनि आफ्नै सुगन्धित माटो मा रमाउन! सबै का आ -आफनै बाद्येता र सपना होलान तर आफ्नै देश मै केहि गर्छु भन्ने हरु का लागि माथि उल्लेख गरे झैँ खत्तमै छ स्यांग्जा भन्ठानेर आफ्नो अमुल्य समय यतै खेर नफाल्न बिन्ति मात्रै गरेको हु !स्यांग्जा का किसान हरु ले कफी खेति गरेर लाखौ को कमाई गरे !भन्ने समाचार होस सिर्सेकोट ,पन्चासे अनि सिरु बारी का जनसमुदाय ले पर्येटन ब्यवासाय सुरु गरे होस् अथवा त्रर्यासीको गोलभेडा को पर्संसा होस् वा एकमुरी कोदो फल्ने बारीमा तरकारी खेति गरेरआर्थिक गर्जो टारेको समाचार किन नहोस यी समाचार हरु ले अझै पनि नेपाल मा बस्न नै नसकिने अवस्था पक्कै छैन भन्ने कुरो को राम्रो उदहारण पेस गरे को छ मेरो स्यांग्जा का समाचार हरु ले !यस्तै मा मैले चिनेका एक जना मेरै ठाउँ तिर का भाई विदेश जाने भने र काठमाडौँ को मेंन पावर धाएको धेरै भएको छैन तर उनि विदेश जाने मोह छोडेर नया जागर र नया उत्साहः लियो भने नेपाल मै पनि केहि गर्न सकिन्छ किन विदेश मात्रै ताक्नु भने विचार ले ओत प्रोत भएर वालिंग फर्की सुरु गरे को “ORCHID COMPUTER AND MOBILE HOUSE “ले आहिले आएर राम्रै गरेको छ भने को सुन्दा मलाई लाग्छ गरे के नहुदो रहेछ .ति भाई विदेश पसेका भय के हुन्थियो यसै भन्न सकिन्न यी सबै कुरा सुन्दा आफ्नै ठाउँ तिर पनि निकै सम्भावना हरु लुकेका छन् स्यांग्जा मा बस्नै नसकिने स्थिती अवस्य छैन त्येसैले साथी हरु फर्कौ आफ्नै आफ्नै पाखा पखेरा हरुमा खोजौ त्यतैउन्नति का नया सुत्र हरु .आफ्नै धुलो मा संघर्स गरौ पसिना आफ्नै माटो मा बगाउ अनि सदुपयोग गरौ विदेश मा रहदा सिकेका सिप हरुको !हामी जस्तै युवा जमात कस्सीयर लाग्ने हो भने हाम्रो नेपाल राम्रो हुन कति दिन पो कुर्नु पर्ला र ?.
जादा जादै
बाचे आफ्नै गाउ मा बाचौ मरे आफ्नै ठाउँ मा मरौ
कति बस्ने विदेश मा आफ्नै ठाउँ मा केहि गरौ
अरु को भर मा कति बस्ने अब त आफै केहि गरौ
हलो जोतौ मौरी पालौ उधोग खोलौ केहि त गरौ
अरु को बाटो कति हिड्ने अब त आफ्नै बाटो हिडौ
विदेश मा संघर्स गर्ने पर्छ स्वदेश मै हामी संघर्स गरौ
कति बस्ने विदेश मा आफ्नै ठाउँ मा केहि गरौ
बाचे आफ्नै गाउ मा बाचौ मरे गाउ मा मरौ
मदन डुम्रे “बिद्रोही” थुमपोखरा-५
छोरेखर्क
हाल दोहा कतार
publish in www.merosyangja.com